Askush nuk do ta mendonte që një thelb hudhër, nëse lihet të “plaket” me kujdes për javë të tëra, do të shndërrohej në një ndër superushqimet më të fuqishme të kohës sonë. Por ja ku jemi, hudhra e zezë, as tradicionale, as moderne, por diçka që ka ardhur nga një laborator i heshtur i natyrës!
Hudhra e zezë nuk është as e djegur, as e kalbur. Është thjesht e duruar. Procesi i fermentimit zgjat rreth 30 deri në 90 ditë, ku thelbat qëndrojnë në një mjedis me temperaturë konstante dhe lagështi të lartë. Gjatë kësaj kohe, ajo kalon një transformim të plotë: ngjyra kthehet në e zezë të thellë, tekstura bëhet e butë si reçel, dhe shija… nuk ka më asgjë të përbashkët me hudhrën që njohim. Është e ëmbël, e tokëzuar, paksa si kumbull e thatë me nuanca uthulle balsamike. Nëse mendon se s’e do hudhrën, provo këtë. Ka shumë mundësi të ndryshosh mendje.
Por ajo që e bën hudhrën e zezë të veçantë nuk është vetëm shija. Gjatë fermentimit, ajo fiton veti të reja biologjike. Antioksidantët rriten ndjeshëm, disa studime flasin për më shumë se dyfishin e hudhrës së bardhë. Kjo e bën një aleate serioze kundër inflamacionit, stresit oksidativ dhe plakjes qelizore. E ndërsa hudhra e freskët ndihmon zemrën, hudhra e zezë shkon një hap më tej – ndihmon në përmirësimin e funksionit të trurit, stabilizimin e nivelit të sheqerit në gjak dhe përmirësimin e gjumit.
Në Azi përdoret prej vitesh si eliksir i jetës së gjatë. Në Kore, konsiderohet ushqim me fuqi “të ngjashme me ilaçin”. Në Japoni, disa fermerë e kultivojnë ekskluzivisht për tregun farmaceutik. Në Perëndim, po futet me shpejtësi në restorantet gourmet. Shefat e kuzhinës e përdorin në salca për mish viçi, në pjatat me djathë të pjekur, madje edhe në çokollatë të zezë për të krijuar kontraste të pazakonta.
Në Shqipëri, hudhra e zezë ende është pak e njohur. E gjen në disa farmaci natyrale ose dyqane bio, zakonisht e importuar nga Koreja apo Spanja, me një çmim disi më të lartë se hudhra e bardhë. Por për ata që kërkojnë një mënyrë më të mençur për të përmirësuar shëndetin, pa pilula, pa kimikate, ky është një investim që ia vlen. Dhe për ata që janë kuriozë në kuzhinë, është një shans për të eksperimentuar me një përbërës që i jep çdo pjatë një shije të dytë, më të thellë, më të sofistikuar.
Hudhra e zezë është një nga ato gjëra që nuk i beson derisa ta provosh. Është dëshmia që natyra, kur i jep kohë vetes, arrin të krijojë gjëra që as kimia moderne nuk i shpik dot. Dhe në fund të fundit, çfarë është një ushqim i mirë, nëse nuk të befason pak?
Askush nuk do ta mendonte që një thelb hudhër, nëse lihet të “plaket” me kujdes për javë të tëra, do të shndërrohej në një ndër superushqimet më të fuqishme të kohës sonë. Por ja ku jemi, hudhra e zezë, as tradicionale, as moderne, por diçka që ka ardhur nga një laborator i heshtur i natyrës!
Hudhra e zezë nuk është as e djegur, as e kalbur. Është thjesht e duruar. Procesi i fermentimit zgjat rreth 30 deri në 90 ditë, ku thelbat qëndrojnë në një mjedis me temperaturë konstante dhe lagështi të lartë. Gjatë kësaj kohe, ajo kalon një transformim të plotë: ngjyra kthehet në e zezë të thellë, tekstura bëhet e butë si reçel, dhe shija… nuk ka më asgjë të përbashkët me hudhrën që njohim. Është e ëmbël, e tokëzuar, paksa si kumbull e thatë me nuanca uthulle balsamike. Nëse mendon se s’e do hudhrën, provo këtë. Ka shumë mundësi të ndryshosh mendje.
Por ajo që e bën hudhrën e zezë të veçantë nuk është vetëm shija. Gjatë fermentimit, ajo fiton veti të reja biologjike. Antioksidantët rriten ndjeshëm, disa studime flasin për më shumë se dyfishin e hudhrës së bardhë. Kjo e bën një aleate serioze kundër inflamacionit, stresit oksidativ dhe plakjes qelizore. E ndërsa hudhra e freskët ndihmon zemrën, hudhra e zezë shkon një hap më tej – ndihmon në përmirësimin e funksionit të trurit, stabilizimin e nivelit të sheqerit në gjak dhe përmirësimin e gjumit.
Në Azi përdoret prej vitesh si eliksir i jetës së gjatë. Në Kore, konsiderohet ushqim me fuqi “të ngjashme me ilaçin”. Në Japoni, disa fermerë e kultivojnë ekskluzivisht për tregun farmaceutik. Në Perëndim, po futet me shpejtësi në restorantet gourmet. Shefat e kuzhinës e përdorin në salca për mish viçi, në pjatat me djathë të pjekur, madje edhe në çokollatë të zezë për të krijuar kontraste të pazakonta.
Në Shqipëri, hudhra e zezë ende është pak e njohur. E gjen në disa farmaci natyrale ose dyqane bio, zakonisht e importuar nga Koreja apo Spanja, me një çmim disi më të lartë se hudhra e bardhë. Por për ata që kërkojnë një mënyrë më të mençur për të përmirësuar shëndetin, pa pilula, pa kimikate, ky është një investim që ia vlen. Dhe për ata që janë kuriozë në kuzhinë, është një shans për të eksperimentuar me një përbërës që i jep çdo pjatë një shije të dytë, më të thellë, më të sofistikuar.
Hudhra e zezë është një nga ato gjëra që nuk i beson derisa ta provosh. Është dëshmia që natyra, kur i jep kohë vetes, arrin të krijojë gjëra që as kimia moderne nuk i shpik dot. Dhe në fund të fundit, çfarë është një ushqim i mirë, nëse nuk të befason pak?
