Arkitektët e mëdhenj të Marsit: A është artificiale struktura e vrimës së çelësit?

Njerëzit kanë një histori të gjatë të ndryshimit të mjedisit të tyre duke krijuar një repertor të gjerë të formacioneve gjeometrike dhe piktoreske në tokë. Një nga zbulimet e para të mëdha të formacioneve gjeoglifike ishin linjat misterioze të Nazkës në Peru. Këto formacione mbetën të padukshme për shekuj me radhë, ndërsa udhëtarët i shkelën pa e ditur se po kalonin mbi një tekst të shenjtë. Bota nuk ishte e vetëdijshme për këto struktura të çuditshme lineare, siç është ky Trapez (Figura 1), deri në vitet 1930, kur aviatorët që fluturonin mbi Andet filluan të vërenin pllajën e thatë të Nazkës nga ajri. Pilotët panë një koleksion të madh vijash që formonin figura me modele të ndryshme gjeometrike dhe kafshë të shpërndara në këtë peizazh të lashtë.

Arkeologët besojnë se shumë nga këto formacione të hershme janë krijuar nga kulturat e para njerëzore si monumente për adhurim dhe rituale të shenjta. Astronomët spekulojnë se disa prej këtyre kodrave dhe formacioneve lineare mund të jenë krijuar për të përfaqësuar yjësi të rëndësishme ose për të shënuar rreshtime planetare dhe diellore.

Krijimi i veprave artistike në formën e gjeoglifëve mund të ketë shërbyer gjithashtu si shenja territoriale, duke përcaktuar kufijtë fisnorë që mund të shiheshin nga një lartësi e madhe, siç është një kodër ose maja e një mali të largët. Disa të tjerë besojnë se këto formacione janë ndërtuar për të komunikuar me perënditë lart në qiell ose për të tërhequr vëmendjen e ndonjë syri vigjilent jashtëtokësor.

Në vitet 1820, Carl Friedrich Gauss, një matematikan i njohur gjerman, kishte idenë e krijimit të një formacioni të madh gjeometrik për të komunikuar me jashtëtokësorët. Ai propozoi ndërtimin e një diagrami gjigant që përfaqësonte Teoremën e Pitagorës, e njohur gjithashtu si Problemi i 47-të i Euklidit, në pyjet e dendura të Siberisë.

Ky formacion do të përbëhej nga një trekëndësh i madh kënddrejtë dhe tre katrorë të prerë në pyllin e dendur me pisha. Pasi të ishte krijuar ky model, brenda hapësirave të pastruara do të mbillej grurë për të krijuar një kontrast me ngjyrën e gjelbër të pishave. Ky model i madh bujqësor do të ishte aq i dukshëm, sa do të mund të shihej nga Hëna ose Marsi. Gauss besonte se një imazh i ndërlikuar gjeometrik i Teoremës së Pitagorës do të tregonte ekzistencën e jetës inteligjente në Tokë dhe do të tërhiqte vëmendjen e vëzhguesve alienë. Megjithatë, ky formacion i propozuar nuk u realizua kurrë.

Pavarësisht nga arsyet që mund të kemi për të pranuar ose refuzuar idenë e ndërtimit të formacioneve të tilla gjigante gjeoglifike në Tokë, është e qartë se fiksimi i njerëzimit për të transformuar mjedisin e tij dhe për të krijuar monumente piktoreske ose gjeometrike ka qenë një traditë e gjatë. Ndoshta këta ndërtues të hershëm menduan gjithashtu për mundësinë e ndërtimit të një “shenje” vizuale që mund të shihej nga hapësira nga një sy vëzhgues në qiell dhe të krijonin një kontakt midis dy botëve.

Pikërisht kjo pyetje mbi gjetjen e një “shenje” në një planet tjetër u trajtua nga një grup shkencëtarësh kryesorë në një libër të vitit 2014 të titulluar Arkeologjia, Antropologjia dhe Komunikimi Ndëryjor. Ky studim, i udhëhequr nga astrobiologu Douglas A. Vakoch, përfshinte shkencëtarë nga NASA dhe SETI, si dhe arkeologë dhe antropologë. Ata arritën në përfundimin se vëzhgimi i artit shkëmbor dhe gdhendjeve skulpturore në sipërfaqen e një planeti duhet të merret parasysh si një shembull i mundshëm i komunikimit jashtëtokësor. Autorët argumentojnë se shkencëtarët mund ta kenë të vështirë të identifikojnë “shfaqjet e inteligjencës jashtëtokësore”, pasi ato mund të ngjajnë me një fenomen natyror. Kjo ide lë të hapur mundësinë që një qytetërim i panjohur dhe i humbur mund të na ketë lënë një mesazh në Tokë, në Hënë apo edhe në Mars, të cilin ende nuk kemi aftësinë ta kuptojmë apo ta njohim.

Pikë çuditësja 

Me 11 janar 2011, anija kozmike Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) mori një imazh të diçkaje të pazakontë në hemisferën Syrtis Major të planetit Mars, në një zonë të njohur si Libya Montes. Kamera HiRISE e pajisur në bordin e anijes kozmike fotografoi atë që dukej të ishte një formacion i çuditshëm në formë trekëndore me një kupolë të rrumbullakët të bashkangjitur (Figura 1). Imazhi ESP_020794_1860 i marrë nga HiRISE u regjistrua në orët e pasdites me një rezolucion të jashtëzakonshëm prej 50 cm për piksel. Publikimi zyrtar në faqen e internetit të Universitetit të Arizonës përfshinte një përshkrim që e përshkruante këtë formacion me formë gjeometrike të pazakontë si një “pikë çuditëse”. Tradicionalisht, një formacion i tillë, që përfshin një trekëndësh dhe një kupolë të bashkangjitur, quhet zakonisht “vrima e çelësit”.

Ky formacion më tërhoqi vëmendjen gjatë verës së vitit 2013, falë një kolegu tim nga Shoqata për Kërkime Planetare SETI, Greg Orme. Menjëherë pas shkarkimit dhe analizimit të imazhit, unë publikova një artikull mbi të në forumin e Institutit Cydonia me titullin: “Vrima e çelësit –Pikë çuditësja në Mars”, së bashku me një lidhje për imazhin origjinal. Reagimi ishte i jashtëzakonshëm dhe struktura e Vrimës së çelësit u bë shpejt një nga temat më të diskutuara në video të shumta në YouTube dhe në artikuj të ndryshëm të lajmeve online. Shumë nga këto raportime riprodhuan pjesë të artikullit tim dhe vizatimet e mia, shpeshherë pa përmendur emrin tim apo Institutin Cydonia. Megjithatë, ideja u përhap kudo dhe Vrima e çelësit u bë një fenomen i njohur.

MRO & THEMIS

I emocionuar nga ky zbulim dhe gjithë vëmendja që po merrte, kreva një kërkim të detajuar në arkivat e NASA-s dhe arrita të gjej dy imazhe të tjera të strukturës së Vrimës së çelësit, të marra tre vite më herët, gjatë dimrit të vitit 2007.

Imazhi i parë i këtij formacioni u regjistrua në nëntor 2007 nga anija Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), përmes kamerës së saj me kontekst më të vogël (CTX). Imazhi P14_006672_1836_XN_03N267W u mor në mëngjes me një rezolucion prej 5 pikselë për metër (Figura 2).

Imazhi i dytë u mor nga kamera THEMIS e anijes Mars Odyssey, e cila e fotografoi sërish të gjithë formacionin. Imazhi me kënd të ngushtë V26406033 u regjistrua në dhjetor, gjatë orëve të para të pasdites, me një rezolucion më të ulët prej rreth 17 metra për piksel (Figura 3).

Në të dyja imazhet, forma trekëndore dhe ajo kupolore e Vrimës së çelësit është e dukshme dhe e dallueshme. Formacioni qëndron i izoluar brenda një terreni të sheshtë, me dritën e diellit që godet anën perëndimore të trekëndëshit, ndërsa hijet e errëta i japin formë anës juglindore. Imazhi CTX i kamerës HiRISE ofron më shumë detaje, duke treguar një teksturë me rrudha në sipërfaqen e kupolës dhe një skaj të mprehtë më të qartë në formacionin trekëndor. / Ancient Origins – Syri.net