Muzeu Ndërkombëtar i Spiunazhit në Washington D.C. ka “ekspozitën më të madhe publike të artefakteve të spiunazhit në botë.” Duke filluar nga stilolapsat e deri tek automjetet, ato përfshijnë shumë vende dhe dekada. Por, si në laboratorin e Q-së te MI6, disa bien më shumë në sy. Ja dhjetë prej më të frikshmeve.
10. Pëllumbi kamerë
Kafshët shpesh janë përdorur për luftë, delfinët për të gjetur mina, lakuriqët e natës me bomba, elefantët si tanke të gjallë. Por pëllumbat, falë instinktit të tyre për t’u kthyer në shtëpi, ishin të përsosur për zbulim. Ata kanë shërbyer si korrierë gjatë dy luftërave botërore, madje kanë fituar edhe medalje.
Gjatë Luftës së Ftohtë, CIA u vendosi pëllumbave kamera të vogla. Ndryshe nga avionët apo satelitët, pëllumbat fluturonin më ulët, duke ofruar imazhe më të qarta. Kamerat mund të aktivizoheshin menjëherë ose të programuara me vonesë. Kopja në Muzeun e Spiunazhit është më pak se 5 cm, me peshë 35 gram, teknologji e avancuar për kohën.
Plani ishte që pëllumbat të lëshoheshin fshehurazi, ndoshta nga automjete në Moskë. Sa shpesh janë përdorur realisht, kjo nuk dihet.
9. Çelësi universal
Kopjimi i çelësave ishte më i shpejtë, por duhej pasur qasja te origjinali. Këtu hyn në lojë pajisja “pin lock pin and cam system”, një mrekulli precize që u lejonte spiunëve të krijonin një çelës aty për aty.
Një çelës bosh mat pozicionet e kunjave në bravë, ndërsa një shpërndarës ndërronte dhëmbëzimet e çelësit derisa të përshtatej. I projektuar si një projekt për hobi nga një mjeshtër britanik veglash, CIA porositi menjëherë disa të tillë për agjentët në terren.
8. Syri i rremë prej qelqi
Një sy qelqi që shërben jo vetëm për pamje. Çfarë mund të ishte më i përshtatshëm për spiunazhin? Në kulturën pop, Blofeld kishte syrin bionik, por versioni i vërtetë në muze, nga Lufta e Parë Botërore, ishte shumë më i thjeshtë.
I pikturuar bukur me dorë, ai fshihte mikroshënime, fleta me tekst të reduktuar aq sa të ishin të padukshme pa zmadhim. Pas pamjes së tij të frikshme, ai mbante sekrete për të cilat agjentët rrezikonin jetën.
7. Çadra bullgare
Në vitin 1978, shkrimrari disident Georgi Markov u vra në Londër me “çadrën bullgare.” Pasi kishte dezertuar, ai denonconte regjimin bullgar në Radio Free Europe, duke u bërë objektiv i KGB-së.
Çadra fshihte një armë që qëllonte një kokrrizë të vogël me ricin. Markov kujtoi se një i panjohur e shtyu në këmbë me majën e çadrës. Orë më vonë ai u ndje keq dhe vdiq ditën tjetër, duke i lënë atentatorit kohë të mjaftueshme për t’u zhdukur.
6. Buzëkuqët me rreng
Pistoleta buzëkuq e KGB-së jepte me plot kuptimin e fjalës një “puthje e vdekjeje.” Kjo armë me një plumb të vetëm 4.5 mm, e maskuar si buzëkuq, qëllonte kur shtypej mbi viktimën. Kontrollorët e kufirit rrallë e vërenin. Për agjentët meshkuj kishte edhe armë tub si alternativë.
Një buzëkuq tjetër vdekjeprurës në muze, me nofkën “Nuhatja e vdekjes,” mbante një ampulë me gaz helmues. I huazuar nga Koreja e Veriut, përdorej kryesisht për vetëvrasje në rast kapjeje. Po prej Koresë së Veriut vinte edhe një stilolaps Parker që qëllonte një gjilpërë me helm, i cili u përdor gjatë një bastisjeje në vitin 1968.
5. Kamera sutjena
Gratë kanë qenë shpesh spiune të shkëlqyera, shpesh të nënvlerësuara në shoqëritë patriarkale. Stasi zhvilloi “Meadow,” një sutjenë me kamerë të fshehtë, të aktivizuar me telekomandë, aq diskrete sa mund të vishej nën një fustan.
Dekada më vonë, Nestlé përdori një version të ngjashëm për një fushatë ndërgjegjësimi për kancerin e gjirit, duke treguar se sa shpesh “shihen gjokset çdo ditë.” Kritikët e panë këtë si një manovër për të përmirësuar imazhin e kompanisë.
4. Kompleti 45-sekondësh i maskimit
Kompleti i CIA-s lejonte agjentët të transformoheshin për më pak se një minutë. I krijuar nga Tony Mendez, shefi i maskimeve, ai përmbante paruke, mustaqe të rreme, furça boje, syze, ngjitës, madje edhe shtesa për këpucë për të ndryshuar ecjen.
Një version maskonte kompletin si karrocë ushqimesh. Agjenti kthehej brenda sekondash në një grua të moshuar duke përdorur paruke dhe rroba. Një tjetër version, për një mision në një objekt bërthamor, e shndërronte në një profesor me mjekër.
3. Kompleti rektal
Kompleti rektal i CIA-s ishte një kapsulë në formë pilule për fshehjen e veglave gjatë kontrollit trupor. Brenda kishte çelësa bravash, sharra, punto, prerëse teli etj.
Edhe pse i madh, sa një pëllëmbë burri, ishte i punuar me kujdes, me sipërfaqe të lëmuar dhe mbyllje të fortë për përdorim të sigurt. Nga ana tjetër, versioni i MI6 ishte më i rrezikshëm, me skaje të mprehta.
2. Skrotumi i rremë
Tony Mendez shpiku gjithashtu një skrotum të rremë prej lateksi për të fshehur sende delikate, si një radio të vogël arratisjeje. Ai besonte se ishte zona e vetme që nuk kontrollohej gjatë një inspektimi.
Për ta provuar idenë, një agjent i ri e mbajti në një takim me drejtorin e CIA-s, Richard Helms. Kur iu kërkua të ulte pantallonat, Helms u largua i shokuar dhe refuzoi të pranonte. Pajisja u harrua, por më pas u ekspozua në muze, me rrudha dhe qime për realizëm.
Siç tha një udhërrëfyes i muzeut, kjo tregon se spiunazhi kërkon përkushtim të pazakontë.
1. Kavanozat aromatikë të Stasit
Ndër metodat më të çuditshme të Stasit ishin kavanozat aromatikë, enë hermetike që mbanin aromën e qytetarëve të dyshuar. Erërat mblidheshin nga rrobat, mobiliet ose copa pëlhure që përthithnin djersë, më pas etikoheshin me emër, datë dhe numër identifikimi.
Qentë stërviteshin për të ndjekur gjurmët e atyre personave duke përdorur mostrat. Sado e çuditshme të duket, autoritetet gjermane e përdorën këtë metodë deri në vitin 2007 kundër aktivistëve të G8-ës. Nuk dihet nëse kjo metodë është braktisur plotësisht. / Top Tenz – Syri.net
