Përgjimi i Kim-it’/ Si dështoi plani sekret i Trump, i cili dërgoi ushtarë elitë në mision nate në Korenë e Veriut

Tingëllon si skenari i një filmi aksion: Një skuadër ushtarësh elitarë amerikanë shfaqen në bregdetin e Koresë së Veriut nën mbulesën e natës – misioni i tyre mund të ndryshojë ekuilibrin global të pushtetit. Por ajo që ka zbuluar tani një hetim i New York Times nuk është trillim. Ishte një operacion i vërtetë në vitin 2019 – i miratuar nga Presidenti i SHBA-së Donald Trump – që jo vetëm dështoi keq, por edhe kushtoi jetën e koreanëve të paarmatosur të Veriut.

Misioni: Përgjimi i Kim-it

Koreja e Veriut është konsideruar gjithmonë një vrimë e zezë për agjencitë e inteligjencës amerikane. Rrethi i ngushtë i Kim Jong-un ishte praktikisht i padepërtueshëm, burimet pothuajse të pamundura për t’u rekrutuar dhe mbikëqyrja digjitale ishte jashtëzakonisht e kufizuar. Në fillim të vitit 2019, analistët i paraqitën Shtëpisë së Bardhë një zgjidhje të mundshme: një pajisje të zhvilluar rishtazi që do të instalohej pranë Kim dhe që mund të përgjonte komunikimet e tij.

Tani e vetmja gjë që mbetet është ta çojmë gjënë, në atë që mund të konsiderohet si vendi më kufizues në botë. Idealisht, pa u vënë re dhe pa lënë asnjë gjurmë. Tingëllon mjaft e thjeshtë, apo jo?

Kjo detyrë i ra në dorë të Ekipit Seal Six, njësisë legjendare të forcave speciale që kishte eliminuar edhe Osama bin Ladenin. Së bashku me një ekip nëndetësesh, ushtarët do të mbërrinin pranë bregdetit të Koresë së Veriut, do të vendosnin pajisjet e përgjimit dhe më pas do të tërhiqeshin. Në heshtje dhe fshehurazi.

Rreziku në nivelin më të lartë

Operacioni ishte jashtëzakonisht i rrezikshëm që nga fillimi. Kishte paralajmërime se edhe një incident i vogël mund të shkaktonte një përshkallëzim masiv. Koreja e Veriut zotëronte afërsisht 8,000 armë artilerie dhe raketahedhës, që mund të qëllonin drejt trupave amerikane të stacionuara në Korenë e Jugut në çdo kohë. Për më tepër, vendi tashmë zotëronte raketa të fuqishme, të afta për të arritur Bregun Perëndimor të SHBA-së.

Prandaj, operacioni kërkonte miratimin personal të Presidentit—ai dha dritën jeshile. Vetëm një rreth i vogël njerëzish nga brenda u informua—organet përkatëse mbikëqyrëse në Kongres u lanë jashtë, gjë që mund të jetë një shkelje e ligjit në fuqi.

Ekipi u nis në shkurt të vitit 2019. Dy mini-nëndetëse, të lëshuara nga një nëndetëse bërthamore më e madhe, i sollën SEAL-ët afër bregdetit. Prej andej, rreth tetë burra do të notonin në breg dhe do të instalonin pajisjen.

Por problemet lindën që në fillim: Ndërsa mini-nëndetësja e parë “parkoi” saktë në vendin e planifikuar në shtratin e detit, e dyta qëlloi shumë përpara dhe iu desh të kthehej – një detaj i vogël, por i rrezikshëm.

Ndërsa SEAL-ët ende po notonin drejt tokës, një varkë koreano-veriore u afrua. Mbetet e paqartë nëse kishte vënë re gjurmët e mini-nëndetëseve apo kishte rënë rastësisht në zonë. Ushtarët amerikanë mbanin syze për shikim natën, të cilat normalisht do t’u kishin lejuar atyre t’i dallonin koreano-veriorët më herët, për shkak të nxehtësisë së trupit të tyre. Megjithatë, koreano-veriorët mbanin veshur kostume zhytjeje të lagura dhe të ftohta, dhe për këtë arsye nuk u zbuluan nga pajisjet e amerikanëve.

Takim në errësirë

Ushtarët SEAL mbërritën në plazh, duke besuar se ishin vetëm. Ndërkohë, pjesa tjetër e ekuipazhit u përpoq ta zhvendoste nëndetësen e humbur, duke shkaktuar ndoshta valëzime të lehta në sipërfaqen e detit të natës, i cili përndryshe ishte i qetë. Ky ka të ngjarë të ketë qenë gabimi që i ka njoftuar koreano-veriorët për praninë e tyre.

Papritmas, edhe ushtarët SEAL në tokë vunë re anijen e Koresë së Veriut dhe, nga perspektiva e tyre, dukej sikur ishte direkt mbi nëndetësen e tyre. Ajo që pasoi ishte një vendim i çastit. Pa kontakt me radio me pjesën tjetër të njësisë dhe pa vendosur pajisjen e dëgjimit, ushtarët SEAL me gradën më të lartë hapën zjarr – të tjerët ndoqën instinktivisht shembullin. Brenda pak çastesh, koreano-veriorët ishin të vdekur. Vetëm atëherë u bë e qartë: Ata ndoshta nuk ishin ushtarë apo patrulla roje – por civilë, ndoshta zhytës me midhje.

Anulim në minutën e fundit

Misioni dukej i humbur. Në vend që të linin pas një pajisje përgjimi, kishte vetëm gjurmë të një masakre. Ushtarët SEAL notuan me nxitim përsëri drejt mini-nëndetëseve, dërguan një sinjal rreziku dhe u kapën nga nëndetësja bërthamore, e cila madje iu desh të manovronte në mënyrë të rrezikshme pranë bregut për ta bërë këtë. Ushtarët amerikanë shpëtuan pa lëndime.

Menjëherë pas incidentit, satelitët amerikanë vunë re një aktivitet të shtuar ushtarak të Koresë së Veriut në zonë, por regjimi nuk komentoi kurrë publikisht për incidentin. Disa javë më vonë, Trump u takua me Kim Jong-un për herë të dytë – këtë herë në Vietnam. Takimi përfundoi pa ndonjë rezultat konkret dhe bisedimet për çarmatimin dështuan. Koreja e Veriut rifilloi testet e raketave, më intensivisht se kurrë më parë.

Misioni sekret nuk i dha asnjë avantazh strategjik qeverisë amerikane. Sot, më shumë se pesë vjet më vonë, është e qartë: Koreja e Veriut zotëron më shumë koka bërthamore dhe raketa se kurrë më parë. Kjo dihet edhe pa një pajisje dëgjimi. / Der Standard.