Këto 10 skena se*si do bënte mirë t’i kishte ndaluar dikush
Skenat e seksit të filmave janë një kapsulë kohore e normave tona në zhvillim (ose jo) rreth marrëdhënieve, pëlqimit dhe seksit në tërësi.
Këto 10 skena seksi në historinë e filmit, dolën jashtë kufijve në mënyra alarmante ama. Ja cilët janë filmat me skenat përkatëse:
Last Tango in Paris (1972)
Një masterclass se si të *mos* drejtoni skena seksi. Regjisori 30-vjeçar Bernardo Bertolucci dhe ylli 48-vjeçar Marlon Brando vendosën në mëngjesin e skenës më famëkeqe të seksit të filmit të përfshinin gjalpin, por nuk i thanë aktores kryesore 19-vjeçare Maria Schneider për këtë vendim deri sa kamerat u ndezën.
“Doja reagimin e saj si vajzë, jo si aktore”, tha më vonë Bertolucci, i cili vdiq në vitin 2018. “Doja që ajo të reagonte e poshtëruar.” Schneider, e cila vdiq në vitin 2007, tha se ajo me të vërtetë ndihej e dhunuar nga ajo skenë e filmit.
Kur skena mori një rishikim të ri në vitin 2016, Bertolucci sqaroi se Schneider ishte i vetëdijshëm se skena do të ishte e dhunshme dhe se ishte në skenar, por se “e vetmja risi ishte ideja e gjalpit. Dhe kjo, siç mësova shumë vite më vonë, e ofendoi Marian. Jo dhuna që i bëhet në skenë, e cila është shkruar në skenar.” Ai po ashtu sqaroi se seksi në film është i gjithi i simuluar.
Pretty Baby (1978)
Dokumentari i fundit në Hulu: “Brooke Shields: Pretty Baby” katalogon mënyrat e panumërta që burrat e Holliwood-it kërkuan të seksualizonin Shields që në moshë të re. Filmi e merr titullin nga “Pretty Baby”, filmi i Louise Malle i bazuar në një histori të vërtetë të një 12-vjeçareje, e rritur në një bordello dhe e detyruar të shfrytëzohej nga vetë nëna e saj. Filmi simpatizon personazhin e Shields, Violet, por ngriti alarmin e kuptueshëm sepse shfaq Shields të zhveshur. Filmi u konsiderua aq problematic, edhe sipas standardeve të 1978-ës, sa shkaktoi artikuj të panumërt që debatonin për etikën e tij dhe Bordi Britanik i Klasifikimit të Filmit debatoi me kujdes nëse ai duhej të ishte i ligjshëm apo jo.
Një skenë e pakëndshme e filmit është dhe një puthje mes Shields, e cila ishte 11 vjeç në atë kohë dhe 28-vjeçarit David Carradine, megjithëse Shields tha kohët e fundit në “The Drew Barrymore Show” se Carradine ishte “i sjellshëm” dhe “mbrojtës” ndaj saj.
Revenge of the Nerds (1984)
Një nga problemet më kryesore me “Revenge of the Nerds” është një skenë në të cilën disa djem përdorin kamera të fshehta për të parë gratë e familjes në gjendje të ndryshme të zhveshjes.
Revenge of the Nerds (1984), sërish
Pjesa më shqetësuese e “Revenge of the Nerds” është një skenë në të cilën aktori kryesor Lewis (Robert Carradine), heroi i supozuar i filmit, mban një maskë për të mashtruar një studente tjetër që të besojë se është i dashuri i saj. Pasi bëjnë seks, ajo është e kënaqur nga sa i mirë ishte, që është dhe mënyra e filmit për të justifikuar mashtrimin kriminal. Mësime të tmerrshme përreth.
Skenaristi Steve Zacharias ka thënë se i vjen keq për skenën e maskës dhe skenën e kamerës së fshehtë dhe i hoqi ato kur u ul për të shkruar një adaptim muzikor të filmit.
Sixteen Candles (1984)
Në “Sixteen Candles”, Jake Ryan (Michael Schoeffling) paraqitet si djali i ëndrrave të heroinës sonë, Samantha (Molly Ringwald). Por në një moment Jake ia dorëzon të dashurën e tij pa ndjenja, Caroline (Haviland Morris), një djali tjetër, Ted. Jake i thotë Ted-it, “Kalofshi mirë.” Të nesërmen, Caroline dhe Ted arrijnë në përfundimin se kishin bërë seks. Ai e pyet nëse ajo ishte kënaqur dhe ajo thotë: “E di, kam këtë ndjenjë të çuditshme që e shijova”, e cila është mënyra e filmit për të justifikuar sjelljen e djemve.
Basic Instinct (1992)
Sharon Stone shkroi në kujtimet e saj “The Beauty of Living Twice” se ajo u mashtrua në skenën më zbuluese në “Basic Instinct” nga një anëtar i ekuipazhit, i cili i tha asaj se duhej të hiqte të brendshmet e saj sepse po “reflektonin dritën”.
Ajo tha se ishte aq e tronditur nga rezultati përfundimtar sa që goditi regjisorin Paul Verhoeven dhe menjëherë thirri avokatin e saj, por që përfundimisht ra dakord për publikimin e skenës. Verhoeven më vonë tha se Stone ishte një pjesëmarrëse e gatshme në skenë dhe “e dinte saktësisht se çfarë po bënim”, gjë që ajo e kundërshton.
https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?gdpr=1&gdpr_consent=CQFTH0AQFTH0AEsACCENBIFoAP_gAEPgAABYINJB7C7FbSFCwH5zaLsAMAhHRsAAQoQAAASBAmABQAKQIAQCgkAQFASgBAACAAAAICZBIQIECAAACUAAQAAAAAAEAAAAAAAIIAAAgAEAAAAIAAACAIAAEAAIAAAAEAAAmAgAAIIACAAAhAAAAAAAAAAAAAAAAgCAAAAAAAAAAAAAAAAAAQOhSD2F2K2kKFkPCmwXYAYBCujYAAhQgAAAkCBMACgAUgQAgFJIAgCIFAAAAAAAAAQEiCQAAQABAAEIACgAAAAAAIAAAAAAAQQAABAAIAAAAAAAAEAQAAIAAQAAAAIAABEhCAAQQAEAAAAAAAQAAAAAAAAAAABAAA&addtl_consent=2~70.89.93.108.122.149.196.236.259.311.313.323.358.415.449.486.494.495.540.574.609.827.864.981.1029.1048.1051.1095.1097.1126.1205.1276.1301.1365.1415.1449.1514.1570.1577.1598.1651.1716.1735.1753.1765.1870.1878.1889.1958.2072.2253.2299.2373.2415.2506.2526.2568.2571.2575.2624.2677~dv.&client=ca-pub-5044837671341219&output=html&h=358&adk=4259099757&adf=767056539&pi=t.aa~a.3626898484~i.58~rp.4&w=430&abgtt=6&lmt=1735025822&num_ads=1&rafmt=1&armr=3&sem=mc&pwprc=9066919497&ad_type=text_image&format=430×358&url=https%3A%2F%2Fwww.anabelmagazine.com%2Fnews%2F79836%2Fketo-10-skena-i-do-bente-mire-t-i-kishte-ndaluar-dikush&fwr=1&pra=3&rh=356&rw=430&rpe=1&resp_fmts=3&sfro=1&wgl=1&fa=27&dt=1735025641833&bpp=3&bdt=2823&idt=3&shv=r20241212&mjsv=m202412090101&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3D04685f9e092296f4%3AT%3D1725907022%3ART%3D1735025604%3AS%3DALNI_MbpJjBTrEpVIEDRzrhj1ZoECvMdOg&gpic=UID%3D00000ee3d355beb0%3AT%3D1725907022%3ART%3D1735025604%3AS%3DALNI_Mb1BhuGhcFzIM2GUSi0Xr59cz–IQ&eo_id_str=ID%3Da871c82b7d9e8223%3AT%3D1725907022%3ART%3D1735025604%3AS%3DAA-AfjYVn0ipbilR-gCm7SxCH6PX&prev_fmts=0x0%2C300x250&nras=2&correlator=3828878734930&rume=1&frm=20&pv=1&u_tz=60&u_his=100&u_h=932&u_w=430&u_ah=932&u_aw=430&u_cd=24&u_sd=3&adx=0&ady=7542&biw=430&bih=733&scr_x=0&scr_y=4156&eid=31088669%2C31089326%2C31089330%2C31089337%2C95333411%2C95345966%2C95347433%2C95348347%2C31061691%2C31061693&oid=2&psts=AOrYGsnrE3OueQ0sguRETe7y1OzFTsqDYgG6DJmhZcaUxy6kM7U542_YOtkjsvdTv8-xtmNub7ryQC-jfGBXQoa_yKNvRYE&pvsid=832966315606528&tmod=5886204&uas=1&nvt=1&ref=https%3A%2F%2Fwww.anabelmagazine.com%2F&fc=1408&brdim=0%2C0%2C0%2C0%2C430%2C0%2C430%2C932%2C430%2C847&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=128&bc=31&bz=1&psd=W251bGwsbnVsbCxudWxsLDNd&ifi=7&uci=a!7&btvi=2&fsb=1&dtd=M
Stone tha për podcastin “Table for Two” në fillim të këtij viti se ajo humbi kujdestarinë e fëmijës së saj në një çështje gjyqësore të vitit 2004 për shkak të rolit të saj në film.
“Kam humbur kujdestarinë e fëmijës tim,” tha ajo. “Gjykatësi e pyeti fëmijën tim, djalin tim të vogël të vogël, ‘A e di se nëna jote bën filma seksi?’”
Ajo u ankua për “këtë lloj abuzimi nga sistemi që më kategorizoi se çfarë lloj prindi ishte vetëm sepse bëri atë film”.
Poison Ivy (1992)
Ne nuk mendojmë se përshkrimet e sjelljes së keqe janë miratim të saj, dhe Poison Ivy në asnjë mënyrë nuk sugjeron se ka ndonjë gjë në rregull në lidhje me marrëdhënien midis Ivy (të luajtur nga Drew Barrymore 16-vjeçare) dhe babait të shoqes së saj (atëherë 58-vjeçari Tom Skerritt).
Filmi nuk kishte për qëllim shfrytëzimin bruto, ai madje u shfaq premierë në Festivalin prestigjioz të Filmit Sundance.
Regjisorja Katt Shea ka thënë se ajo dhe Skerritt ishin të vetëdijshëm për problemet e mundshme të qenësishme në marrëdhënien midis Ivy dhe personazhit shumë më të vjetër dhe se ajo ishte mbrojtëse ndaj Barrymore, duke përdorur një trup të dyfishtë për të në skena të caktuara.
L*lita (1997)
Nuk mund të shkruhet as emri i këtij filmi, bazuar në romanin mjeshtëror të Vladimir Nabokov, pa iu trembur censurimit të internetit. Për këtë mund të fajësoni njerëzit që e përdorin këtë titull filmi/libri si një eufemizëm për sjellje të neveritshme kriminale.
Përshtatja e romanit të Nabokov nga Stanley Kubrick në vitin 1962 vërtetoi se nuk kishe nevojë të jesh i qartë për të treguar historinë e trishtueshme të Humbert, i cili rrëmben dhe abuzon thjeshtrën e tij, Dolores Haze, ndërsa gënjen audiencën dhe veten se kjo është një dashuri konsensuale në vend të një krimi të rëndë dhe të tmerrshëm.
Blue Is the Warmest Color (2013)
Filmi i Abdellatif Kechiche udhëhoqi një juri të Festivalit të Filmit në Kanë për t’i dhënë çmimin Palme d’Or jo vetëm regjisorit, por edhe dy aktoreve të tij kryesore, Léa Seydoux dhe Adèle Exarchopoulos. Por Seydoux tha menjëherë pas se pamjet e gjata të skenave intime ishin “ndonjëherë poshtëruese dhe po ndihej si prostitutë”. Kechiche tha për kritikat: “Nëse Seydoux përjetoi një përvojë kaq të keqe, pse erdhi në Kanë, provoi rroba dhe stoli gjatë gjithë ditës?” tha ai. “A është ajo një aktore apo një artiste e tapetit të kuq?” Ai gjithashtu tha se filmi nuk duhet të publikohet, sepse ishte shumë “i njollosur”. Por në fund të fundit, filmi u publikua.
Romeo and Juliet (1968)
Dy yjet e vitit 1968, Romeo dhe Juliet, paditën Paramount Pictures në fund të vitit të kaluar për më shumë se 500 milionë dollarë për një skenë që ata xhiruan si adoleshentë. Olivia Hussey, atëherë 15 dhe tani 72 vjeç, dhe Leonard Whiting, atëherë 16 dhe tani 73 vjeç, tha regjisori Franco Zeffirelli, i cili vdiq në 2019, i mashtronte duke thënë se do të mbanin të brendshme ngjyrë mishi në një skenë intime, por i informoi ata për mëngjesin e xhirimeve se do të mbanin vetëm grim trupi.
Një gjykatës e hodhi poshtë çështjen në maj 2023, por Whiting dhe Hussey ngritën një padi të dytë kundër Paramount, duke pretenduar se studioja kishte rishpërndarë filmin në mënyrë dixhitale pa lejen e tyre.